O veo que non deixa ve-lo bosque

Primeiro: o hiyab é un símbolo relixioso e, xa que logo, non se pode comparar cunha gorra, viseira ou disfrace.

Segundo: nun contexto autoritario ou de réximes teocráticos nos que viven as mulleres dos países musulmáns, o seu uso enténdese como imposición e opresión. Pero tamén hai outras mulleres, crentes musulmás, que viven en réximes democráticos e deciden libremente cubri-la súa cabeza co hiyab como xeito de vivi-la súa fe, aínda que neste contexto democrático tamén se dan a imposición e a falta de liberdade das que son vítimas as mulleres.

Terceiro: en referencia ó caso de Arteixo que provoca este comentario, sería unha hipocrisía falar de liberdade cando se trata dunha menor sometida á autoridade paterna.

Cuarto: o Colexio e o Consello Escolar fiixeron agromar un problema que non existía e actuaron de maneira torpe e descoidada. Loxicamente a súa decisión tívose que adoptar unha vez comezado o curso, pero o sentido común fainos pensar que a norma que prohibe o hiyab nese centro fíxose ad hoc contra a menor. Actuouse con premeditación e aleivosía porque o propósito que se buscaba era, é, a expulsión da cativa, ou coaccionala para que renunciase a levar o hiyab . Máis lóxico tería sido aproba-la norma - se o consideraban necesario nun centro no que "o problema" somente se centraba nunha persoa- pero aplicala ó curso seguinte para non causarlle á alumna máis dano e así darlle a posibilidade de cambiar de centro de forma regulamentaria.

Quinto: o da Xunta responde máis á actitude de Pilatos cá dun xestor educativo con sensibilidade social. As declaracións varias dos seus responsables defendendo a autonomía do centro e xustificando a medida poden valer para outras cuestións pero neste caso hai que prioriza-lo dereito á educación da alumna e deixalo ben clariño dende o principio.